De Van Dale kiest opnieuw het Woord van het jaar. Vooral politieke en economische termen krijgen een plek op het lijstje. Op 18 december wordt bekend gemaakt welk woord verkozen zal zijn uit het hieronder staande verhaaltje.
Joe , Piet, Joris en Korneel waren vier vrienden, ook al waren ze heel verschillend. Arme Joe woonde al zijn hele leven illegaal in België. Eerst woonde hij met zijn vader en zijn twee zussen in een turtelhuisje. Omdat Joe’s onfortuinlijke vader miserietaks moest betalen aan zijn ex, is hij met zijn kinderen weggevlucht uit de VS, naar een klein landje waar niemand hem zou vinden. Maar zoonlief Joe had het niet zo naar zijn zin in België. Er was echter één ding dat hij wel kon appreciëren: frieten!
Elke vrijdagavond trakteerde Joe zichzelf op een pak frieten bij de frietchinees. En daar gebeurde het plots, hij ontmoette er zijn drie toekomstige beste vrienden: Piet, Joris en Korneel. Piet was diegene die hem aangesproken had: ‘jij hebt tenminste verstand man! Een groot pak frieten zonder saus! Dat is gezond en zo voorkom je een al te groot voedselverlies.’ Piet Vantemsche wist toen nog niet dat hij in een wereld zou terechtkomen waar er alleen maar over anticoalities en fantoombevoegdheden zou gesproken worden. Joe keek verbaasd op, iemand die hem een compliment gaf. Dat kon hij niet snel gewoon worden. Zelfs in de organisatie tegen armoedebestrijding, waar hij burgerstage liep, voelde hij zich een nietsnut. De helft van wat de mensen hem daar vertelden, verstond hij niet eens.
In het frietkot kwam de tweeling Joris en Korneel ook bij Joe staan. Ze zagen iets in hem, en ze kregen een merkwaardig gevoel dat ze nog nooit eerder hadden: medelijden. De tweeling was pas in de bedrijfswereld gestapt, en bijna vergeten dat er ook nog zúlke jongens van hun leeftijd bestonden. Joris en Korneel werkten in dezelfde bank. Jammer genoeg waren er meer problemen dan ze dachten op het moment dat ze er solliciteerden. Voordat ze naar het frietkot gereden waren, hadden ze het bankentestament nog opgesteld. Om hun miserie te vergeten, stelden ze hun nieuwe kompanen voor om een ritje te gaan maken. Ze betalen die jaloezietaks op hun Bentley immers niet voor niets.
Onderweg kwamen ze Sinterklaas tegen, Joe haatte Sinterklaas, want die had hem nog nooit iets geschonken. Piet probeerde Joe te overtuigen: ‘zo slecht is die Sint nog niet, vorig jaar schonk hij ons allemaal toch een sinterklaasregering?’ Joris besloot resoluut de gaspedaal in te drukken, want hij had een doel voor ogen: met z’n vieren konden ze eerst wat angrybirden en preboozen bij hen thuis. Daarna zouden ze naar de stad afzakken om te dansen…in gangnamstijl!
Alleezeg 